ნიკოლაი გოგოლი

რევიზორი

ფანტასმაგორია ორ მოქმედებად

განახლებული ვერსია

რეჟისორი – ავთანდილ ვარსიმაშვილი

მხატვარი – მირიან შველიძე

კოსტიუმების მხატვარი – თეო კუხიანიძე

კომპოზიტორი – იოსებ ბარდანაშვილი (ისრაელი)

მუსიკალური არანჟირება – ელისო ორჯონიკიძე

რეჟისორის თანაშემწე – ეკა ფანჯიკიძე

პერსონაჟები და შემსრულებლები:

ანტონ ანტონოვიჩი, გოროდნიჩი– სლავა ნათენაძე

ანა ანდრეევნა, მისი მეუღლე – ირინა მეღვინეთუხუცესი

მარია ანტონოვნა, მისი ქალიშვილი – ნინა კიკაჩეიშვილი

ლუკა ლუკიჩ ხლოპოვი, სკოლების ზედამხედველი – ვასილი გაბაშვილი

მისი მეუღლე – ინა ვორობიოვა

ამოს ფიოდოროვიჩ ლიაპკინ-ტიაპკინი, მოსამართლე – ოლეგ მჭედლიშვილი

არტემი ფილიპოვიჩ ზემლიანიკა, საქველმოქმედო დაწესებულებების რწმუნებული – მიხეილ არჯევანიძე

ივან კუზმიჩ შპეკინი, ფოსტის თანამშრომელი– ვლადიმერ ნოვოსარდოვი

პიოტრ ივანოვიჩ დობჩინსკი – ლაშა გურგენიძე

პიოტრ ივანოვიჩ ბობჩინსკი – გიგა კაკუბავა

ივან ალექსანდროვიჩ ხლესტიაკოვი, სახელმწიფო მოხელე პეტერბურგიდან – აპოლონ კუბლაშვილი.

ოსიპი, მისი მსახური – ვლადიმერ ნოვოსარდოვი

ივან ლაზარევიჩ რასტაკოვსკი - დიმიტრი სპორიშევი

ფევრონია პეტროვნა პოშლეპკინა, ზეინკალი – ანა ნიკოლავა

სასტუმროს მეპატრონე – ნანა დარჩიაშვილი

სტუმრები – ნატალია ვორონიუკი, ნინა კალატოზიშვილი, კარინა კენია

***

თავისი 120 წლის განმავლობაში "რევიზორი" დადგმული იყო ყველანაირ საჭირბოროტო საკითხზე და ყველაფერზე. მაგრამ ნებისმიერ შემთხვევაში, ხლესტაკოვი სპექტაკლების მთავარი პერსონაჟი გახდა - მეოცნებე თუ დამარცხებული, მსახიობი თუ თაღლითი, ფანტაზიორი თუ მატყუარა... გოგოლის ლეგენდარული კომედიის სცენიურ ისტორიაში პირველად, რეჟისორმა ფუნდამენტური მნიშვნელობა მიანიჭა ნაწარმოების სათაურს - „რევიზორს“. ა. ვარსიმაშვილმა თავისი ინტერპრეტაცია ასე ჩამოაყალიბა: სიტყვა „რევიზორი“ ჩემთვის საკვანძოა და ნიშნავს საშინელებას. ადამიანები აპოკალიფსის მუდმივ მოლოდინში ცხოვრობენ იმ განცდით, რომ ცოტაც და ყველაფერი ჩამოიშლება. ყველა ზნეობრივი ღირებულება ჩვენს თვალწინ ინგრევა და ამ მოვლენებს საშინელი სიმშვიდით ვუყურებთ, როგორც უმწეო მოწმეები. ომის მახვილი თავზე გვიკიდია. ეს ყველაფერი „რევიზორშია“... ჩვენ შევეჩვიეთ ხლესტაკოვს, რომელიც ტრაბახაა და ყოველთვის იტყუება, მაგრამ ერთი წამით დავფიქრდეთ: რა მოხდება, თუ ის არ მოიტყუება? რა მოხდება, თუ პუშკინს მართლა „ძმას“ უწოდებს? რა მოხდება, თუ ის ნამდვილი რევიზორია, გაგზავნილი შესამოწმებლად? და გაგზავნილი არა სანქტ-პეტერბურგიდან, არამედ ზემოდან? გახსოვთ მუნჯი სცენა - ხალხი ქვად იქცა! ეს არაფერს გახსენებთ? სოდომი! ჩვენ თანამედროვე სოდომში ვცხოვრობთ. ეს არის ჩემი მიდგომა „“ მიმართ.